ضرورت‌های استارت‌آپ در حوزه‌های گردشگری

علی فولادی طوسی
طبق آمارهای رسمی سال گذشته حدود ۱۰میلیون و ۵۰۰هزار نفر پرواز داخلی در ایران داشتیم، حدود ۲۴میلیون نفر با قطار جابه‌جا شده‌اند و نزدیک به ۱۷۹میلیون نفر از حمل‌و‌نقل جاده‌ای استفاده کرده‌اند. پروازهای بین‌المللی هم به صورت رفت و برگشت که یک سر مقصد ایران بوده، حدود ۶میلیون نفر پرواز انجام شده است. وجود چنین ظرفیتی موجب شده تا تیم بلیت‌بین در حوزه فروش بلیت کار کنند و البته تمرکز فعلی‌شان روی فروش بلیت هواپیماست.

اما در مورد سایر ظرفیت‌های حوزه گردشگری برای راه‌اندازی استارت‌آپ باید بگویم که گردشگری با همه گستردگی‌اش هنوز نتوانسته ظرفیت‌هایش را برای جذب گردشگر نشان دهد. هنوز درآمدزایی قابل توجهی از این حوزه نشده و همین امر می‌تواند زمینه‌ساز حضور استارت‌آپ‌ها باشد تا رونقی به این حوزه بدهند.

مثلا در حال حاضر سفر در ایران مقوله‌ای گران محسوب می‌شود. به همین جهت اغلب سفرها، سفرهای تفریحی و برمبنای گردشگری نیستند. بنابراین اگر استارت‌آپی به دنبال معرفی مکان‌های دیدنی نزدیک به محل زندگی افراد، ارزان و کم‌هزینه‌ باشد، با استقبال خوبی روبه‌رو می‌شود. همچنین حوزه‌های دیگری هم برای راه‌اندازی استارت‌آپ وجود دارد. مثلا معرفی مکان‌های استقرار که بتوان به‌راحتی و با کمترین هزینه از آنها استفاده کرد. چون عموم مردم ایران کمتر به دنبال استفاده از هتل بوده و بیشتر به دنبال محل‌های اقامتی ارزان‌قیمت هستند؛ مانند انواع کمپ‌های گردشگری. اگر چنین امری رخ دهد، مهم‌ترین نتیجه‌اش رونق گردشگری است‌ چون براساس مطالعاتی که ما داشته‌ایم، یکی از دلایل مهم سفر ایرانیان به خارج از کشور و مثلا کشورهای همسایه، عدم شناخت جاذبه‌های داخلی است.

همچنین گردشگران خارجی مشتاق هستند که اطلاعاتی به زبان خودشان دریافت کنند‌ اما با اینکه تنوع بالایی از گردشگران ملت‌های مختلف به ایران می‌آیند حتی اگر تعدادشان اندک باشد، محتوایی براساس سایر زبان‌ها تولید نمی‌شود و آنچه تاکنون در زمینه آن استارت‌آپ راه‌اندازی شده مانند فروش بلیت و... مربوط به نیازهای فعال است. اما نیازهای غیرفعال زیادی نیز وجود دارند که یا کسی از آنها خبر ندارد یا اقدام عملی در موردشان صورت نگرفته است. استارت‌آپ‌ها حتی می‌توانند به‌وجود آورنده نیازهایی باشند و امکانات و خدماتی به گردشگران ارائه کنند که شاید خودشان از آن مطلع نیستند؛ یعنی به دنبال همین نیازهای غیرفعال بروند. در مناطق محلی به ارائه خدماتی بپردازند که یکی از آنها می‌تواند آموختن هنرهای محلی به گردشگران باشد. راه‌اندازی ورک‌شاپ‌ها و ایجاد زمینه بازدید گردشگران تا مثلا بتوانند مسیر ساخت صنایع دستی مختلف را به چشم ببینند و تجربه کنند. در این زمینه در ابتدا بایدفرهنگ‌سازی ابتدایی صورت بگیرد.

از طرفی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی که راه‌اندازی کسب‌وکار در حوزه گردشگری دارد، به محلی‌بودن کسب‌وکارها باز می گردد. به این صورت که تمرکز بر راه‌اندازی کسب‌وکارهای محلی به نوعی اشتغال‌زایی در مناطق مختلف ایران را به همراه دارد و خود عاملی برای زدودن فقر است. چون گردشگری مانند کشاورزی نیست که نیاز به آب یا هوای بارانی و... داشته باشد بلکه گردشگر را به دل کویر هم می‌توان کشاند و در آنجا امکاناتی را برایش فراهم کرد و از این طریق به کسب درآمد پرداخت.

کانال تلگرامی ما
https://telegram.me/joinchat/CpyMq0BT2QhELQqOq49UFg